Την τυροκαυτερή ή και τυροσαλάτα σε κάποια «μαγαζιά», λίγο πολύ την γνωρίζουμε. Είναι σχετικά νεαρής ηλικίας και «εφευρέθηκε» για να καλύψει, όσο είναι δυνατόν, το κενό της κοπανιστής, αυτού του απαράμιλλου κρεμώδους τυριού, με το ροδοκύανο χρώμα και την εξαιρετικά πιπεράτη γεύση.
Η κοπανιστή, ήταν ανέκαθεν είδος εν ανεπαρκεία λόγω της μικρής παραγωγής και έτσι η δημιουργική φαντασία έφτιαξε ως αντικαταστάτη ένα κρεμώδες λευκό τυρί (λιωμένη φέτα μαζί με ανθότυρο συνήθως ή και σκέτο ανθότυρο), με ψήγματα πράσινης καυτερής πιπεριάς, ώστε να μοιάζει στο «κάψιμο» της κοπανιστής. Αυτό είναι το μοναδικό σημείο προσέγγισης.
Στην κοπανιστή όμως η έντονα πιπεράτη γεύση είναι φυσική εξέλιξη του τρόπου τυροκόμησης και ωρίμανσης, είναι δηλαδή χαρακτήρας του ίδιου του τυριού, ενώ στην τυροκαφτερή το κάψιμο, έντονο ή απαλό, είναι επίκτητο και οφείλεται στην πιπεριά.
Κάθε άλλη γεύση εξαρτάται από την ποιότητα και τον χαρακτήρα της φέτας ή του αθότυρου ή του μίγματος λευκού τυριού εν γένει που χρησιμοποιεί ο κατασκευαστής.
Με αυτά τα δεδομένα σας προτείνω ένα είδος τυροκαυτερής, με πολύ καλό αποτέλεσμα, κατ’ επανάληψη δοκιμασμένο.
Φτιάξτε το φρέσκο τυράκι όπως περιγράψαμε σε προηγούμενο πόστ.
Χρησιμοποιήστε όμως αντί αγελαδινού, ένα λίτρο γίδινο γάλα (πλήρες).
Αφήστε το στη συνέχεια κρεμασμένο σε τουλπάνι να στραγγίσει τόσο ώστε να μη στεγνώσει τελείως, να είναι δηλαδή σχετικά μαλακό. Κρίνω σκόπιμο να επισημάνω ότι το πήγμα σκληραίνει αν στραγγίσει πολύ, λόγω του γίδινου γάλατος.
Τρίψτε το στη συνέχεια σε ένα μπολ. Προσθέστε ψιλό αλάτι όσο σας αρέσει, μιάμιση κοφτή κουταλιά της σούπας κόκκινο πιπέρι γλυκό, μισό φλυτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο και δουλέψτε τα με πιρούνι ή και μίξερ, μέχρι να ομογενοποιηθούν σχεδόν σε κρέμα.
Στην συνέχεια προσθέστε πολύ σιγά κόκκινο πιπέρι καυτερό, ανακατεύοντας συνεχώς και δοκιμάζοντας μέχρι εκεί που σας ικανοποιεί το κάψιμο.
Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ένα κρεμώδες ροδοκίτρινο τυρί, με έντονες ωραίες γεύσεις που οφείλονται στο γίδινο γάλα και στο κόκκινο πιπέρι γλυκό ή καυτερό.
Αν δεν θέλετε να υποστείτε όλη την διαδικασία κατασκευής, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φέτα από την δική σας, αλλά επειδή θα σας παιδέψει η πολτοποίηση, προσθέστε λίγο γάλα βρασμένο αφού κρυώσει καλά ή λίγο τυρόγαλο αν υπάρχει ή στην ανάγκη λίγη ελαφριά άλμη.
Μπορείτε ακόμη να χρησιμοποιήσετε ανθότυρο του εμπορίου ή σε ανάμιξη με φέτα, αλλά η γεύση της μυζήθρας από πλήρες γάλα που θα φτιάξετε, αν χρησιμοποιήσετε γίδινο γάλα είναι ιδιαίτερη και επομένως προτιμητέα από ένα «άχρωμο» και ανούσιο μείγμα «λευκών τυριών».
Το γλυκό κόκκινο πιπέρι δίνει επίσης γεύση και χρώμα και επομένως μπορούμε να δώσουμε στην τυροκαυτερή μας όσο έντονο χρώμα θέλουμε, ή να την κάνουμε λιγότερο ή περισσότερο αρμυρή ρυθμίζοντας το αλάτι, ή………
Μέτρο χρειάζεται στο καυτερό κόκκινο.
Στο ψυγείο καλά κλεισμένη σε μπολ, προέκυψε πειραματικά ότι διατηρείται σίγουρα 20 ημέρες.
Και μια «αμαρτωλή» πρόταση: Δοκιμάστε το δημιούργημα, απλωμένο σε ζεστό ψημένο ψωμί ή σε τηγανισμένες ζεστές μπουκιές, συνοδεία «υγρού» συμπληρώματος από τις δικές σας επιλογές, στις οποίες βέβαια δεν είναι «δόκιμο» να συμπεριλαμβάνονται το νερό ή τα αναψυκτικά.
Υ.Γ. Είναι προφανές ότι το ίδιο μπορείτε να κάνετε με αγελαδινό γάλα, πλήρες ή με λίγα λιπαρά ή μίγμα με γίδινο ή… Όμως με σκέτο γίδινο είναι πολύ νοστιμότερο.
πηγή:
www.ftiaxno.gr
Αρχική
Κατάστημα
Αναζήτηση
Σύνδεση
Εγγραφή
